De Clercq Eduard

Geboren te Merelbeke in 1910 en overleden te Gent in 1996.
Kunstschilder, tekenaar en aquarellist. Was van jongsaf aan begaan met de plastische kunsten, maar maakte eerst carrière bij de Gentse politie waar hij van 1948 tot bij zijn opruststelling commissaris was.
Terzelfdertijd volgde hij schilder- en tekenlessen in het theater-atelier van de mimespeler en kunstchilder M.A.J. Hoste. Als kunstschilder was Marcel Hoste, hoewel uiterst getalenteerd, minder bekend, maar als mimespeler zou hij een internationale carrière uitbouwen. Eduard De Clercq, hoewel voornamelijk autodidact, volgde ook plastische kunsten aan het Sint-Lucas-Instituut te Gent.

In 1953 kwam Eduard De Clercq in Latem wonen en werd er bevriend met Jules de Sutter, Hubert Malfait, Léon De Smet en Maurice Schelck. Zijn best vriend en compaan was echter kunstschilder Vic Dooms met wie hij vaak de natuur introk om er te schilderen en te schetsen.
Toch was het galerijhouder André Vyncke die de “carrière” van Eduard De Clercq zou beïnvloeden. Hij, en alleen hij, kon hem overtuigen geregeld tentoon te stellen in de toenmalige Galerij Vyncke-Van Eyck.
In 1960 en 1965 werd hij geselecteerd voor de Nationale Salons en kon hij, dank zij de Spaanse ambassade, op studiereis naar Spanje, waar hij gastdocent was aan de Academie van Palma de Mallorca.
Eens met pensioen was er tijd om voltijds bezig te zijn met kunst. En hoe. Voor de commissaris was kunst en lesgeven een roeping, een postulaat.
Omdat hij zowat alle technieken van de beeldende kunst beheerste was hij een gedroomd en vooral gegeerd lesgever. In 1967 werd hij docent aan de schildersgilde De Vierschaere te Waregem.
in 1983 vroeg het Gemeentebestuur van Sint-Martens-Latem hem de coördinatie van de pas opgerichte Latemse Teken- en Schilderschool op zich te nemen. In 1988 nam hij echter om gezondheidsredenen afscheid van zijn leerlingen. Toch zou hij tot 1990 af en toe als gastleraar in aquareltechniek terugkeren naar zijn school.
Omwille van zijn maturiteit werd Eduard De Clercq lid van befaamde Europees Instituut voor de Aquarelkunst.

Hoewel hij zijn werken meestal rugtekende met de vermelding “naar eigen kunnen” was De Clercq een groot kunstenaar. Als artiest én als mens was hij uiterst gul, minzaam en behulpzaam.
Zijn nagelaten oeuvre is louter figuratief, neo-impressionistisch en intimistisch van ondertoon. Hij hield voornamelijk van pasteltinten, maar naargelang de emotie kon het koloriet iets harder worden. Hoewel hij af en toe bloemen, stillevens en portretten schilderde, was Eduard De Clercq landschapschilder.

Eduard De Clercq schreef naast verschillende handleidingen over aquarel en rietpentekenen ook enkele onuitgegeven streekgebonden novellen. Tot 1985 was hij uiterst actief in het socio-cultureel leven van de gemeente. Hij was o.m. actief lid van de kruisboogmaatschappijen “Willem Tell” en “Jong wordt Oud” en hield ervan met vrienden te praten over de politieke en sociale gebeurtenissen, zowel deze in eigen dorp als regionaal en nationaal. Ikzelf had de eer tot deze vrienden te behoren en tot enkele weken voor zijn dood kwam ik eenmaal per week bij Eduard en zijn vrouw Nelly op de koffie of aperitief om over het dorpsleven van nu en toen te filosoferen…

Advertentie