De Vos Norma

Norma De Vos werd in 1929 te Ninove geboren en vestigde zich, na een langdurig verblijf in Kolwezi, in 1963 in Sint-Martens-Latem, waar ze tot eind 1997 in het pittoreske, typisch landelijk hoevetje, Huize Minne, aan de Kouterbaan haar atelier had.

Ze studeerde aan het Sint-Maria-instituut te Schaarbeek en volgde de lessen teken- en schilderkunst aan de Stedelijke Academie van Aalst, waar ze leerling was bij Jan Van Malderen, De Coninck, Piet Gillis en Albert Claeys. Ze bleef haar ganse schilderscarrière die bewondering voor Albert Claeys in de rudimentaire vormen en het  felle coloriet van haar landschappen veruiterlijken.
Die aparte penseeltoets en verftechniek kreeg ze dan weer door haar goeie vriend Maurice Schelck, met wie ze deel uitmaakte van de befaamde Schilders van de Ronde Tafel.

Hoewel ze begin de negentiger jaren meer en meer oog heeft voor kleurrijke, expressievolle portretten en vrouwenfiguren, keert ze in 1995 toch terug naar het landschapschilderen, het portretteren met houtskool en de aquarelkunst.

Haar eerste tentoonstelling dateert uit 1948 toen ze in Kolwezi verbleef.
In België debuteerde ze in Zaal Pan te Gent, maar de eigenlijke doorbraak kwam er pas toen kunstkenner Marcel Pieters haar een tentoonstelling aanbood in het ‘Latems Museum voor Moderne Kunsten’, toen het mekka voor de hedendaagse en moderne schilderkunst in Vlaanderen.

Een landschap of stilleven van Norma De Vos wordt een ware explosie van kleur. Ze brengt het landelijke naar de geest, maar met een eigen zin voor kleur en schriftuur, misschien onnatuurlijk eerlijk en ongekunsteld. De landschappen zijn nu eens expressionistisch  en badend in oker en dan weer opgefleurd met felle roden en groenen.

 

Haar vrouwenfiguren blijven frêle en teder, in een sluier van surrealisme gehuld.

Naast diverse tentoonstellingen in binnen- en buitenland hield ze geregeld open deur-dagen in haar atelier aan de Latemse Kouterbaan. Gesmaakte, kunstzinnige weekends, vaak gekoppeld aan wijnproeverij of een uitnodigende koffietafel met enig echte Geraardbergse mattentaarten.

Begin 1998 verhuisde ze naar Geraardsbergen, waar ze haar haar atelier had aan de Kattestraat. Ze bleef echter nauw in contact met beeldend kunstenares Mien Barbé – Van Gucht met wie ze een sterke vriendschapsband had  en met de leden van de Vereniging Latemse Kunstenaars, een culturele vriendenkring, die ze in 1995 hielp oprichten.

 

Advertentie