Jacques Doucet werd geboren in 1924 in Boulogne-sur-Seine, Frankrijk, en overleed in maart 1994 in Parijs.

Hij ging naar het gymnasium in Parijs, schreef gedichten, maakte tekeningen en in 1942, in Saint-Benoit-sur-Loire, werd hij de vriend van de dichter Max Jacob, die hem aanmoedigde om te schilderen.
Bij de Bevrijding studeerde hij enige tijd aan de academies van Montparnasse, maar gaf ze op om zichzelf te ontplooien tot wat hij echt als kunstenaar wou betekenen.
In 1947 exposeerde hij op de “Europaiskola” in Boedapest, waar hij Corneille ontmoette en met deze laatste als tussenpersoon kon toetreden tot de Nederlandse experimentele groep “Reflex”.
Na lid te zijn geweest van de beweging “Surréalisme revolutionaire Francais”, bracht hij in de “COBRA” groep enige variatie door met zijn eigen ideeën en de middelen om ze uit te drukken een andere wending te brengen in de benadering van de thematiek.
Hij had regelmatig tentoonstellingen in Frankrijk, Italië, Nederland, Zweden en Denemarken.

Zijn werken zijn te vinden in de musea voor moderne kunst van Parijs, Valence en Toulouse in Frankrijk, van Aalborg en Silkeborg in Denemarken, van Skopje in de voormalige Joegoslavische republiek Macedonië, van Mexico en van Stockholm in Zweden.