De Loatemsche Kleppe is een uitlaatklep van een publicist, polemist en dichter die op satirische en soms diepzinnige wijze het dorpsleven in Latem en Deurle op de korrel neemt en af en toe vernieuwing in het dorpsleven, -zicht wil toelichten. Poëzie brengt hij dan weer om te ‘zalven’ en te relativeren.
Elektronische versie
- Kleppe 62: editie zomer 2013
- Kleppe 61: editie maart, april 2013
- Kleppe 60: editie zomer 2013
- Kleppe 59bis: speciale editie 2012
- Kleppe 58: editie nazomer 2011
- Kleppe 57: editie november 2010
- Kleppe 56: editie november 2010
- Kleppe 55: editie mei 2010
- Kleppe 54: editie januari 2010
- Kleppe 53: editie september 2009
- Kleppe 52: editie mei 2009
- Kleppe 51: editie winter 2008
- Kleppe 50: editie herfst 2008
- Kleppe 49: editie juli 2008
- Kleppe 48: editie februari 2008
- Kleppe 47: editie winter 2007
- Kleppe 46: editie juli 2007
- Kleppe 45: editie winter 2006 / lente 2007
- Kleppe 44: editie herfst 2006
- Kleppe 43: editie zomer 2006
- Kleppe 42: editie lente 2006
- Kleppe 41: editie herfst 2005
- Kleppe 40: editie zomer 2005
- Kleppe 39: editie voorjaar 2005
- Kleppe 38: editie herfst 2004
- Kleppe 37bis: editie lente 2004
- Kleppe 37: editie winter 2003
- Kleppe 36: editie zomer 2003
- Kleppe 35: editie lente 2003
- Kleppe 34: editie herfst 2002
- Kleppe 33: editie zomer 2002
Papieren versie
De Loatemsche Kleppe verscheen tot 2011 op papier als er centen waren om de drukkosten te betalen.
Hoewel de 3.000 exemplaren gratis te verkrijgen waren in de meeste winkels en vlot gelezen werden, kon – bij gebrek aan sponsoring – het drukwerk niet meer betaald worden. Vier edities bij elkaar schrijven was en is geen probleem maar het zoeken naar sponsoring werd een last.
De redactie dankt dan ook de sympathisanten die sinds 1995 de kosten van het drukken op zich namen of vaak anoniem steunden. In 2007 begon het echter moeilijk te worden om sponsoring te vinden.
Er waren veel pogingen om via de sociale netwerken maar meer dan 250 euro kwam er niet in het spaarvarken. Als je weet dat één editie 330 euro kost, begrijp je snel dat het vechten tegen de bierkaai was. Niet getreurd. Langs het Internet zullen de volgende nummers ook wel de geïnteresseerde lezer blijven vinden.
De redactie kreeg heel wat ‘rouwbetuigingen’ binnen want het bladje was voor velen een collectors item.
Heel wat trouwe lezers meldden dat ze de eerste 50 nummers lieten inbinden tot hardcover en dat doet mij als uitgever plezier.
De papieren versie was o.a. verkrijgbaar op de volgende verdeelpunten:
- Gemeentehuis Sint-Martens-Latem
- Bibliotheek Sint-Martens-Latem
- Postkantoor Sint-Martens-Latem
- Huis Astrid
- De Latemse Fruitboetiek
- Krantenshop Verthez
- Café Sint-Martinus
- Dhaene Tailor
- Slagerij Eggermont (Deurle)
- De Linde/Gonda (Deurle)
- d’Ouwe Hoeve (Deurle)
Ik wil deze mensen dan ook hartelijk danken voor de jarenlange samenwerking.
Ontstaan
Toen ik in 1995 op een kille septemberavond thuiskwam van de dagdagelijkse job in de kunstwereld vond ik (net als een 20-tal collegae perscorrespondenten) in de brievenbus een schrijven van ‘De Persgroep’ waarin poepsimpel vermeld stond dat ik mijn laptop binnen de kortste termijn moest inleveren op de dichtsbijzijnde redactie. Verdere uitleg was er niet te lezen, zelfs geen woord van dank voor bewezen diensten. De media was, zo vernam ik later, aan verjonging toe…
Ik was ronduit verbaasd gezien ik diezelfde ochtend vanuit de regionale redactie nog een drietal opdrachten had doorgekregen voor dringende afhandeling. Daar wist men nergens van en dus heb ik mijn ‘Het Laatste Nieuws carrière’ afgesloten met een stuk over het Museum van Deinze, de verstedelijking van Sint-Martens-Latem en de bescherming van ‘Astenedreef’.
Heisa over deze boertige ‘bedanking’ heb ik niet gemaakt, maar die krant heb ik nooit meer gelezen en één der nieuwe redacteurs had de eer om de in te leveren laptop vijf maanden later én na afspraak met ‘de heer des huizes’ zelf te komen ophalen… Ik was zwaar in mijn ‘journalistieke eer’ gekrenkt. Men gooit mij niet zomaar bij het grof vuil.
Gelukkig had ik nog mijn kunstrecensies en de berichten voor Radio 2 en VRT om bezig te blijven met mijn hobby. Maar er ontbrak die scherpe, vinnige pen waarmee ik de massa af en toe een geweten kon schoppen…
Zo ontstond dan ‘De Loatemsche Kleppe’. Nieuws en satire uit Sint-Martens-Latem.
Nu eens zalvend en dan weer slaand, maar het gratis blaadje sloeg aan en dat opende uiteindelijk de weg voor een nieuwe uitdaging: het meebesturen van mijn geboortedorp.
Die droom werd in 2000 werkelijkheid, maar gezien je als ‘gewoon’ raadslid jouw stempel niet ten volle kan drukken op het beleid, nam ik het voornemen om – tot spijt van wie het benijdt – via dit kanaal kritiek te blijven spuien over de leefgewoontes, de verstedelijking, de onhebbelijkheden, het snobisme of het bestuur in een kleurrijke gemeente, maar daarenboven het plaatselijk dialect in ere te houden en enkele portretten te schetsen van kleurrijke figuren uit het rijke verleden van wat ooit een rustige, landelijke gemeente, lees ‘boerengat’ was.
De ‘Kleppe nam dan later een volledig digitale wending met de blog ‘De Loatemsche Kleppe in de Leiestreek’
Daarin worden nu vooral evenementen en plaatselijke berichten uit de streek Schelde-Leie geplaatst en een link naar de laatst verschenen satirepamfletten…
Website van A-F Haelemeersch 