Edgar Gevaert (1891-1965), wereldburger, letterkundige, kunstschilder, Nederlands- en Franstalig auteur was als beeldend kunstenaar vooral landschap- en genreschilder maar was bovenal vredesijveraar en volksvriend.
Hij liep humaniora in het College van Oudenaarde en de Nijverheidsschool te Gent.
In 1916 huwde hij de oudste dochter van beeldhouwer George Minne. Hij kwam zich in 1922 aan de Kapitteldreef in een door hem en George Minne ontworpen landhuis vestigen. Een bijna exacte replica van zijn ouderlijke woning in Oudenaarde. Gevaert volgde lessen aan de Gentse Academie (nu KASK). Hij leidde met zijn familie een eenvoudig buitenleven en was geïnspireerd door de theorieën van Tolstoj en Rousseau. In 1940 week hij met zijn gezin uit naar de Franse Landes en de Lage Pyreneeën, waar hij verdoken leefde als jager, visser en boer. Zijn eerste schilderijen leunden aan bij het neo-impressionisme. Het meest bekende en het oudste is ongetwijfeld ‘le braconnier’ uit 1910. Uit die periode dateren ook ‘het ossengespan’ en ‘Bindrijoogst’ In Wales hanteert hij eerst een realistische aanpak om later, op aangeven van Gustave Van De Woestyne, eerder naar de symboliek te evolueren. ‘Berglandschap met Raven’ werd het begin van de haast typische ‘Gevaertstijl’,. Hoewel recensenten en kunsthistorici ‘Interieur met slaapkamer te Wales’ ten hemel prijzen omdat dit kleine werkje typerend is voor deze kunstperiode en zowel symboliek en emotie uitstraalt , zal Gevaert kiezen voor utopische, imaginaire, paradijselijke landschappen met kleurrijke fauna en flora en dartele, vreedzame figuren. Door zijn levensfilosofie evolueerde zijn oeuvre dus naar een dooreenstrengelen van vegetatie, fauna en naaktfiguren. Een symbolistische weergave van zijn ecologische, kosmische en religieuze denkwereld.
Edgar Gevaert schreef ook talrijke anti-militaristische pamfletten en essays. In zijn laatste levensjaren schreef hij, getekend door een slepende ziekte filosofische en semi-autobiografische werken. Hij was de Vlaamse prediker van het begrip ‘Wereldparlement’ verkozen met algemeen stemrecht.
In het kinderrijke kunstenaarsgezin van Edgar Gevaert (1891-1965) en zijn vrouw Marie Minne werd geijverd voor wereldvrede. Een wereldparlement moest daarbij het ultieme hulpmiddel zijn.
In de beweging voor een ‘Wereldparlement’ en’ Wereldregering’ waren heel wat vooraanstaanden actief: Albert Einstein, John Steinbeck, de econoom, sociale hervormer en socialistische politicus Lord William Beveridge (1879-1963), Roberto Rosselini, Georges Ohsawa, de Japanse christelijke hervormer Tyohiko Kagawa (1888-1960), Yehudi Menuhin, de Schotse medicus sociale en voedingshervormer Lord John Boyd Orr (1880-1971, eerste directeur-generaal FAO, Nobelprijs Vrede 1949), Thomas Mann, Albert Camus, André Gide, L’Abbé Pierre, Edgar Gevaert en de filosoof Jacques Maritain (1882-1973). Tot de militanten behoorden vooral Lord Beveridge, Georges Ohsawa, Lord Boyd Orr, Edgar Gevaert, l’Abbé Pierre en de ‘rode baron’ Antoine Allard, kunstenaar en medestichter van de Belgische Oxfam wereldwinkels.
Het was echter Georges Ohsawa (1893-1966) die opmerkte dat men eerst vrede binnen zichzelf moest creëren waarbij de macrobiotiek en de daarbij passende voeding centraal stonden.
De familie Gevaert was onmiddellijk gewonnen voor dit gedachtegoed.
Ze importeerde grondstoffen, bereidden andere zelf in de keuken, ook voor vrienden en kennissen, en zo ontstond in 1957 het biologisch, macrobiotisch voedingsbedrijf ‘Lima’, genoemd naar Ohsawa’s echtgenote Lima (1899-1999) die als honderdjarige nog kooklessen gaf.
Het landhuis, nu het pas gerenoveerde ‘Gemeentelijk Museum Gevaert-Minne’, was in de jaren ’60 en ’70 het middelpunt van de multiculturele ‘vzw Werelddorp’, in de volksmond ‘de commune’. Het gedachtegoed en de filosofie van de ‘ijveraar’, Edgar Gevaert, werden gerespecteerd en bewezen hun impact op verdraagzaamheid en ecologisch denken…
Deze slideshow vereist JavaScript.
Website van A-F Haelemeersch 