Carl-Henning Pedersen is, next to Asger Jorn, one of the most outstanding Scandinavian members of the Cobragroup and his art greatly influenced most of the members. His poetic talent and particularly his appreciation of the expressive powers of colour inspired him to paint pictures of great dramatic beauty and originality.
Carl-Henning Pedersen is a painter of phantasy and fairy-tales. He leads us into his strange world of fable populated by strange beings, weird horses and birds that fly away into a red dawn or under a golden star – where distant towers and fairy palaces appear as visions in the sky or in the deep blue of the sea. Although the soul of his painting is to be found not in his figures but in the colours which magically illuminate his pictures. For him, colour is a mysterious, compelling force, a perpetual source of new discovery and delight.
He is an artist for whom colour is poetry. Living most of the time in the French region of Burgundy with his second wife, the photographer Sidsel Ramson, he travels a lot between Molesmes and Copenhagen, and is, despite he passed the age of 92, still drawing his typical strange but poetical creatures when enjoying the view on the wide vineyards.
Carl-Henning Pedersen is op 23 september 1913 in Kopenhagen geboren.
Op 21-jarige leeftijd huwt hij de kunstenares Else Alfelt en begint hij, als compleet autodidact en met haar morele steun, onder invloed van Egill Jacobsen een lange loopbaan als beeldend kunstenaar. Hij maakte in eerste instantie deel uit van de abstracte avant-garde van Denemarken die onder moeilijke omstandigheden probeerde te overleven.
In 1936 maakt hij zijn debuut met vier schilderijen op een tentoonstelling voor jonge schilders te Kopenhagen. Een jaar later neemt hij deel aan de internationale tentoonstelling ‘Linen’ in dezelfde stad.
Van 1942 tot 1949 is hij lid van ‘Host’ en sluit, samen met zijn vrouw, Jorn en Heerup, aan bij de groep rond het tijdschrift Helhesten. In dit tijdschrift worden de principes van de nieuwe kunst van de verbeelding op de meest gedetailleerde wijze gedefinieerd. In 1948 raakt Pedersen net als enkele van zijn land- en geestesgenoten begeesterd door de CoBrAbeweging. Hoewel hij zich nooit bijzonder met de structuur en de theorie van deze beweging zou bezighouden wordt Pedersen beschouwd als de voornaamste Deense deelgenoot van deze, toen revolutionaire beweging. Anders dan Asger Jorn bleef hij bijvoorbeeld altijd in Denemarken wonen, om pas op latere leeftijd rust en inspiratie te vinden in de Franse Bourgognestreek.
Pedersen nam deel aan de roemruchte CoBrA-tentoonstellingen in het Stedelijk Museum van Amsterdam (1949) en het Museum voor Schone Kunsten te Luik (1951). Bovendien publiceerde het tijdschrift ‘CoBrA’ werk van hem. Maar verder concentreerde hij zich liever op zijn eigen werk. Met zijn simpele, bijna ornamentale vormen en felle, lichte kleuren maakte hij veel indruk op de andere CoBrA-leden.
In die periode was Carl-Henning Pedersen in de greep van kindertekeningen, volkskunst, primitieve middeleeuwse schilderingen in dorpskerkjes op Jutland en kunst van primitieve volkeren. Veel van zijn collega’s vonden pas na de CoBrA-jaren een eigen stijl. Pedersens naoorlogse schilderijen van vogels en goden in witte en gele kleuren, geschilderd met een stippeltechniek, tonen aan dat hij die toen al bezat.
In de na-oorlogse jaren ontwikkelt Pedersen enorme productivteit. Hij schildert zijn fabeldieren en droomgestalten in sprookjesachtige taferelen, maakt litho’s tekeningen en aquarellen maar creëert ook keramische muren, mozaïeken fresco’s en gebrandschilderde ramen. Hij vertegenwoordigt Denemarken op de Biënnales van Venetië (1962), Sao Paolo (1962) en Cairo ( 2000). Tijdens zijn loopbaan ontvangt Carl-Henning heel wat prijzen en onderscheidingen waaronder de Guggenheimprijs, de prijs van de UNESCO en de onderscheiding van de Koninklijke Deense Academie.
Een van de laatste werkreizen die hij met Else Alfelt maakt gaat naar de Scandinavische kunstenaarskolonie in Jeruzalem.
In 1974 overlijdt Else. Later gaat hij nogmaals terug naar deze kunstenaarskolonie en ontmoet er zijn tweede vrouw, de fotografe Sidsel Ramson. Samen volgen zij de weg die Pedersen met zijn eerste vrouw heeft geopend, reizend, werkend en dan weer voor een langere periode verblijvend in Denemarken en later genieten van de zon en de warmte in de Franse wijnstreek, te Molesmes.
Een enorme keuze van zijn œuvre is er ondergebracht in het Kunstmuseum te Herning op Jutland, dat aan hem en zijn vrouw Else is gewijd.
In 1976 werd in het Deense Herning een museum met werken van Pedersen en dat van zijn vrouw Else Alfelt geopend.
Zijn stippeltechniek, waarmee hij ongewone lichteffecten wist te bewerkstelligen, liet hij niet meer los. Ook de fabelwereld met vogels, huizen, bomen, zonnen en goden is hem tot op de dag van vandaag blijven inspireren, al werd zijn kleurgebruik gaandeweg wel steeds gedempter.
Een recent hoogtepunt in het leven van Pedersen was de imposante overzichtstentoonstelling van zijn werk in de Danish National Gallery ter gelegenheid van zijn 90-ste verjaardag in 2003. Ook zijn werk als dichter werd hier in het licht gesteld. Datzelfde jaar ontmoeten Carl-Henning en Sidsel de Belgische kunsthandelaar Guy Pieters. Ze raken bevriend en van dan af aan kent de carrière van Pedersen een nieuwe elan, wat resulteert in een tentoonstelling in de Belgische badplaats Knokke en in het kunstdorp Sint-Martens-Latem. Op zijn 93ste heeft Carl-Henning in Nederland en Frankrijk belangrijke tentoonstellingen, simultaan in het Cobramuseum en in het Museum Van der Togt en als kers op de taart de tentoonstelling in Saint Paul Art Moderne, Galerie Guy Pieters in Saint-Paul de Vence, waar zijn werk van 13 mei tot 24 april 2006 de cimaises sierden.
Carl Henning Pedersen overleed in Frederiksberg op 20 februari 2007.
(pictures by courtesy of delaive.com)
Website van A-F Haelemeersch 