Vindevogel Vé

Véronique (Vé) Vindevogel draait al enkele jaren mee in het Latemse kunstleven.

Ze volgde na haar humaniorastudies de keramiekklassen aan de Stedelijke Academie van Aalst waar ze o.m. les kreeg van haar vader, de Latemse beeldhouwer, keramist en tekenaar Geo Vindevogel.

‘Ve’ Vervolmaakte zich, na vier jaar Aalst, aan de Koninklijke Gentse Academie voor Schone kunsten bij Carmen Dionyse die net als

Landuyt haar prille beginperiode zal beïnvloeden. 

Ve Vindevogel is echter het archetype van de onrustige kunstenaar die steeds op zoek is naar nieuwe uitdagingen. Ze bleef, hoewel ze zelf les gaf aan de KASK te Deinze, niet bij het louter academische van de keramiekkunst.

Ze zocht naar een eigen techniek en thematiek. Ze experimenteerde voortdurend met kleisoorten en pigmenten.
Reeds in 1978 stelde ze haar keramieken voor het eerst tentoon in de toenmalige ‘Galerij Georges Buysse’ aan de Nelemeerstraat te Sint-Martens-Latem.

Zelf noemt ze haar œuvre vooral sterk beïnvloed door de Pre-Columbiaanse kunst.
Gepassioneerd door natuur en reizen, met een voorliefde voor Marokko, werd de kunstenares later vooral aangetrokken door de Afrikaanse kunst en haar vormentaal.

De ‘rode lijn’ die door haar creaties dwaalt, is de leidraad bij het streven naar een evenwicht in de esthetische beweging van mens en dier.Thematiek, handvaardigheid en zin voor relativiteit spelen een belangrijke rol bij de veruiterlijking van haar vormen en figuren.

Ze blijft experimenteren met de meest uiteenlopend kleisoorten maar chamotte, witte en zwarte klei dragen haar voorkeur.

Merkwaardig is ook de totaal eigen glazuurtechniek die ze door haar passie voor het boetseren en een haast natuurlijk aanvoelen van pigmenten heeft ontwikkeld.

In 2012 neemt ze naast  de keramiek opnieuw de draad op met de teken- en aquarelkunst.
Dit resulteert in 2014 in een evenwichtige reeks beelden en aquarellen ‘Raço di biou’. Moderne, gestileerde creaties die de stieren uit de Franse Camarguestreek aandacht en uitstraling geven.

 

Advertentie

Vindevogel Geo

Beeldhouwer en keramist Geo Vindevogel werd in 1923 geboren te Gentbrugge.
Hij was de zoon van de Zwijnaardse bronsgieter Karel Vindevogel (1875-1952).
Na zijn moderne humaniora ging hij van 1939 tot 1941 naar de Gentse academie waar hij les kreeg van Geo Verbanck.
Nadien studeerde hij aan ‘Ter Kameren’ in Elsene bij beeldhouwer Oscar Jespers (1887-1970) en later nog bij Olivier Strebelle. Geo vervolmaakte zich later aan het Nationaal Hoger Instituut voor Schone Kunsten te Antwerpen en te Brussel.
Zelf gaf hij les aan de Normaalschool van Gent en aan de Academie van Aalst.
Hij won tijdens zijn carrière verschillende prijzen. Hij kreeg  onder meer in 1949 de Prijs van Rome, in 1952 de Provinciale Prijs voor Beeldhouwkunst en in 1973 de Prijs van Parijs voor Beeldhouwkunst.

‘Familie’ (fragment)

Sommige van zijn naakten staan dicht bij de kunst van George Grard maar Vindevogel  ontwikkelt een hem eigen stijl en gebruikt afwisselend volle en spitse vormen of laat vaak  het licht spelen in zijn oeuvre.
Geo Vindevogel werkt zowel met hout, marmer en brons als met inox-staal.

In publieke ruimtes treft men heel wat werk van Geo Vindevogel, onder meer het beeld van de heilige Elisabeth in het begijnhof van Gent.
Hij ontwierp hij ook de oorlogsmonumenten van Izegem, Oostende en Deinze. Ook de vier bronzen het executieoord te Oostakker zijn werken van Vindevogel.

In Gent kreeg hij de opdracht voor het uitvoeren van een gedenkteken voor kolonel Haus aan de Leopoldskazerne.

Het werk van Geo Vindevogel (1923-1977) was sober  en figuratief, zonder onnodige franjes.
Zijn vormgeving bij beelden en tekeningen is gestileerd zonder detaillering.
Gedurende zijn carrière vervaardigde hij naaktfiguren, portretten, groepen, bas-reliëfs, oorlogsgedenktekens en monumenten.

 

Het wereldgebeuren laat hem, als kunstenaar, onberoerd. Wat hem boeit is de ambachtelijke arbeid om aan hout en steen een gestalte te geven, om van een vormloze massa een gave sculptuur te maken.

les danseuses – brons (foto Maison Jules)