Vindevogel Geo

Beeldhouwer en keramist Geo Vindevogel werd in 1923 geboren te Gentbrugge.
Hij was de zoon van de Zwijnaardse bronsgieter Karel Vindevogel (1875-1952).
Na zijn moderne humaniora ging hij van 1939 tot 1941 naar de Gentse academie waar hij les kreeg van Geo Verbanck.
Nadien studeerde hij aan ‘Ter Kameren’ in Elsene bij beeldhouwer Oscar Jespers (1887-1970) en later nog bij Olivier Strebelle. Geo vervolmaakte zich later aan het Nationaal Hoger Instituut voor Schone Kunsten te Antwerpen en te Brussel.
Zelf gaf hij les aan de Normaalschool van Gent en aan de Academie van Aalst.
Hij won tijdens zijn carrière verschillende prijzen. Hij kreeg  onder meer in 1949 de Prijs van Rome, in 1952 de Provinciale Prijs voor Beeldhouwkunst en in 1973 de Prijs van Parijs voor Beeldhouwkunst.

‘Familie’ (fragment)

Sommige van zijn naakten staan dicht bij de kunst van George Grard maar Vindevogel  ontwikkelt een hem eigen stijl en gebruikt afwisselend volle en spitse vormen of laat vaak  het licht spelen in zijn oeuvre.
Geo Vindevogel werkt zowel met hout, marmer en brons als met inox-staal.

In publieke ruimtes treft men heel wat werk van Geo Vindevogel, onder meer het beeld van de heilige Elisabeth in het begijnhof van Gent.
Hij ontwierp hij ook de oorlogsmonumenten van Izegem, Oostende en Deinze. Ook de vier bronzen het executieoord te Oostakker zijn werken van Vindevogel.

In Gent kreeg hij de opdracht voor het uitvoeren van een gedenkteken voor kolonel Haus aan de Leopoldskazerne.

Het werk van Geo Vindevogel (1923-1977) was sober  en figuratief, zonder onnodige franjes.
Zijn vormgeving bij beelden en tekeningen is gestileerd zonder detaillering.
Gedurende zijn carrière vervaardigde hij naaktfiguren, portretten, groepen, bas-reliëfs, oorlogsgedenktekens en monumenten.

 

Het wereldgebeuren laat hem, als kunstenaar, onberoerd. Wat hem boeit is de ambachtelijke arbeid om aan hout en steen een gestalte te geven, om van een vormloze massa een gave sculptuur te maken.