Dooms Vic

Vic Dooms (1912-1994)

Net als Albijn van den Abeele was Victor Dooms een van de weinige autochtone kunstenaars in Sint-Martens-Latem.
Bij zijn geboorte in 1912 stond het dorp reeds op de artistieke landkaart van België. De eerste (symbolistische) groep en de tweede (impressionistische) groep waren toen reeds grotendeels uit het dorp verdwenen.
Maurice Sys was in het interbellum regelmatig een oude ingezetene van Latem.

Als hij niet op zijn woonboot vertoefde, was hij de gast van de familie Dooms.
De jonge Vic Dooms vergezelde hem meermaals op zijn schilder tochten.

Tussen 1932 en 1939 volgde hij lessen aan de Portaelsschool te Vilvoorde, maar hij bloeide echter pas volledig open in het atelier van Jules Brouwers, die naar de traditie van de realisten, met zin voor het ‘Clair-Obscur’, het thema van het stilleven grondig uitdiepte.
Net voor de oorlog kwam hij opnieuw naar Sint-Martens-Latem.
Vic Dooms hield zich nogal in de luwte van de kunstscène. Van op afstand bekeek hij het gebeuren, maar nam maar aarzelde om er zelf actief aan deel te nemen.

Vic Dooms exposeerde amper tot kunsthandelaar Marcel Pieters hem naar het ‘Latems Museum voor Moderne Kunsten’ bracht.
Hij legde er, als stille waarnemer, met Maurice Schelck, Oscar Bonnevalle, Antoon Catrie en de toenmalige ‘jonkies’ Martin Wallaert, Henri Vandermoere en Hans Kitslaar de basis van een artistieke vriendenkring.
In 1993, een jaar voor zijn dood, organiseerde cultuurcentrum het Toreken te Gent een groots opgezette retrospectieve.
Zijn nagelaten oeuvre is zeer gevarieerd maar  met zijn goede vriend en kunstschilder Eduard De Clercq ging hij tot kort voor zijn dood in de natuur schilderen.

Hoewel Dooms landschappen, havenzichten, marines, bloemen en portretten schilderde, werd hij vooral bekend als intimist en schilder van stillevens. Net als zijn Gentse evenknie Maurice Dupuis verkoos hij de geborgenheid van het eigen huis, waar hij zijn echtgenote Marie bijstond bij de huishoudelijke taken.
Zijn stillevens zijn erg contemplatief. De hem eigen, fijnzinnige  kleurkeuze en een vaste toets of veeg van het paletmes  droegen als het ware zijn doordachte, gemeten composities.